In de aanloop naar het seizoen verandert elke vensterbank in een tak van een kwekerij, waar een strikte volgorde van water geven en belichten heerst.
Maar soms kan het eenvoudigste huishoudelijke voorwerp, dat we gewoonlijk naar de prullenbak sturen, een geheim wapen worden voor het kweken van sterke zaailingen, zo meldt de correspondent van .
We hebben het over de meest voorkomende eierschaal. Deze calcium “container” heeft unieke eigenschappen waar zelden over wordt nagedacht.
Afgezien van het voor de hand liggende voordeel dat je geld bespaart op plastic bekertjes, geeft de schelp planten nog iets meer. Er komen geleidelijk sporenelementen vrij in de grond, voornamelijk calcium, dat essentieel is voor de celopbouw.
Gebrek aan calcium manifesteert zich later, al op volwassen planten, in de vorm van vertexrot op tomaten of paprika’s. Het probleem is dat dit element zich langzaam verplaatst. Het probleem is dat dit element zich langzaam en slecht door het plantenweefsel verplaatst, van oude bladeren naar nieuwe.
Door het direct bij de wortels aan zaailingen te geven, creëren we een sterke basis voor toekomstige ontwikkeling. Voor gebruik moet de schaal grondig gewassen worden met warm water om eventueel achtergebleven eiwit te verwijderen.
Organische resten kunnen, als ze in de grond terechtkomen, beginnen te schimmelen en het substraat verzuren. Zuivere schelpen zijn niet alleen veilig, maar werken ook als desoxidatiemiddel, waar de meeste groentegewassen dol op zijn.
Door voorzichtig een drainagegat in de bodem te maken met een priem of een dikke naald, maken we een perfecte minipot. Het belangrijkste voordeel is dat je de wortels niet hoeft te verwonden door de beker te schudden of te pletten bij het uitplanten.
Het is voldoende om de dop lichtjes in je hand te knijpen zodat hij kraakt, en de plant helemaal in het gat te plaatsen. De wortels van een jonge paprika of tomaat kunnen gemakkelijk door de natuurlijke scheuren groeien zonder obstakels tegen te komen.
De schil blijft in de grond werken, langzaam afbreken en de groeiende struik voeden. Het is een soort langdurige voeding die net komt wanneer de plant het het hardst nodig heeft.
Natuurlijk is deze methode niet geschikt voor gewassen met een lange thuisgroeiperiode, zoals selderij. Grote planten zullen simpelweg uit hun fragiele “huisjes” groeien.
Maar voor paprika’s, aubergines en tomaten met hun twee maanden houdbare periode op het raam is het bijna ideaal. Sommige tuiniers pletten de doppen en voegen ze toe aan de aarde voor gewone zaaibakjes.
Dit werkt ook, maar het neemt de belangrijkste bonus weg, namelijk geen stress bij het verplanten. Hele schelpen in het gat zorgen ervoor dat de plant niet eens merkt dat hij van plaats is veranderd.
Deze eenvoudige techniek laat zien hoe de principes van duurzame consumptie en biologische landbouw in de praktijk prachtig met elkaar verweven zijn. Het brengt geen extra kosten met zich mee, maar wel tastbare voordelen, door afval om te zetten in een waardevolle bron voor toekomstige oogsten.
Lees ook
- Niet spitten: een stille revolutie door slimme moestuiniers
- Waarom bananenschillen wonderen doen voor rozen: het verborgen potentieel van een tropische meststof
