Het lijkt erop dat het omspitten van de moestuin in de lente net zo’n onvermijdelijke traditie is als het eerste sneeuwklokje.
e steeds meer datsja-eigenaren zijn verbaasd te ontdekken dat hun beste oogsten groeien op bedden die jarenlang niet zijn aangeraakt door een spade, aldus een correspondent van .
Ze leggen het vertrouwde gereedschap gewoon aan de kant en laten de natuur haar werk doen. Weigeren om diep in de grond te cultiveren is geen hulde aan luiheid, maar een bewuste stap gebaseerd op inzicht in het bodemleven.
TUT Nieuws
Diep in de grond bevindt zich een heel universum van bacteriën, schimmels en regenwormen, dat regelmatig wordt vernietigd door lagen om te woelen. Deze onopvallende zwoegers creëren een poreuze structuur en verzadigen de aarde met lucht en voedingsstoffen zonder onze inbreng.
Voortdurend graven verandert een vruchtbare, levende laag in levenloos stof dat na de eerste regen een harde korst vormt. Het natuurlijke capillaire systeem van de bodem wordt vernietigd en in plaats van geabsorbeerd te worden, rolt het water gewoon langs het oppervlak naar beneden.
Plantenwortels beginnen te stikken zonder toegang tot zuurstof en vocht. Wat wordt er voorgesteld in plaats van barbaars ingrijpen?
Licht losmaken van het oppervlak met een schaaf of hark tot een diepte van niet meer dan 5-7 centimeter is voldoende. Met deze methode kan onkruid worden gemaaid zonder het bestaande ecosysteem te verstoren.
De aarde behoudt haar structuur en blijft volledig ademen. Biologische landbouw maakt veel gebruik van sideraten – hulpplanten die worden gezaaid nadat het hoofdgewas is geoogst.
Hun wortels zijn uitstekend in het losmaken van de grond en dringen door tot op grote dieptes waar een schop niet kan komen. De bovengrondse delen van deze gewassen worden dan opgenomen in de grond en worden een waardevolle natuurlijke meststof.
Mulch wordt een trouwe bondgenoot in dit streven, door de grond te bedekken met een dikke laag stro, gemaaid gras of compost. Onder zo’n deken blijft de grond vochtig en koel, zelfs op het heetst van de dag, en krijgt onkruid gewoon niet genoeg licht om te groeien.
De mulch breekt geleidelijk af, waardoor de bodembewoners worden gevoed en de humuslaag wordt verbeterd. Veel mensen merken op dat de overgang naar een niet-kerende grondbewerking enige mentale aanpassing vereist.
Het eerste seizoen kan zelfs twijfel veroorzaken, omdat zo’n bed er aan de buitenkant minder verzorgd uitziet. Maar al in het tweede jaar spreekt het resultaat voor zich: de grond wordt donkerder, losser en duidelijk vruchtbaarder.
De opbrengst op zulke percelen daalt niet, maar groeit integendeel elk jaar gestaag. Groenten blijken sterker, lekkerder en beter te bewaren in de winter.
Planten, waarvan de wortels zich vrij ontwikkelen in gestructureerde grond, zijn minder ziek en beter bestand tegen plagen. Deze aanpak verandert de datsja-ervaring zelf fundamenteel, en bespaart tijd en moeite die vroeger werd besteed aan het uitputtend omspitten van de grond.
De vrijgekomen middelen kunnen worden ingezet voor andere leuke activiteiten, zoals het creëren van een ontspanningshoek. Een moestuin moet tenslotte plezier brengen, niet een slopend slagveld worden.
Lees ook
- Waarom bananenschillen wonderen doen voor rozen: het verborgen potentieel van een tropische meststof
- Hoe sinaasappelschillen kamerplanten redden van muggen: een citrusinsectenbarrière
