Eigenaren maken zich vaak zorgen als ze hun huisdier gulzig aan gras zien knabbelen tijdens een wandeling, en met goede reden.
Hoewel geïsoleerde incidenten geen paniek moeten veroorzaken, kan systematisch gras eten een belangrijke marker zijn voor de gezondheid van de spijsvertering, meldt .
Moderne dierenartsen zijn afgestapt van de simplistische opvatting dat dieren op deze manier braken. Het komt veel vaker voor dat een hond de darmfunctie probeert te stimuleren of vezels probeert aan te maken die ontbreken in het hoofddieet.
De hond kiest vaak bepaalde soorten lang en taai gras en kauwt er grondig op. Observatie van hem heeft geholpen om een patroon te identificeren: dit gebeurt nadat hij iets ongewoon vets heeft gegeten.
Een arts in de kliniek legde uit dat de grove vezels werken als een natuurlijke ‘roffel’, die helpt om de inhoud door te duwen en de maagwanden vrij te maken. Het is niet gevaarlijk als het kruid wordt verzameld op een milieuvriendelijke plek, uit de buurt van wegen.
Aanhoudende en regelmatige “vergroening” van het dieet is echter een goede reden om het voedingssysteem te heroverwegen. Het voer wordt misschien niet volledig verteerd of bevat niet genoeg voedingsvezels voor je hond.
De eigenaar moet letten op begeleidende symptomen: lusteloosheid, doffe vacht of onregelmatige ontlasting. In dit geval is het gras slechts het topje van de ijsberg, waarachter een ernstiger probleem schuilgaat.
Het probleem wordt opgelost door gekookte groenten zoals courgette en wortels en sla toe te voegen aan het menu van het huisdier. Zijn interesse in straatgras was zo goed als verdwenen, wat de vezeltekorttheorie bevestigt.
Ik zie deze vreemde voedselkeuze nu niet als een slechte gewoonte, maar als een waardevolle aanwijzing. De hond zelf vertelde me wat zijn lichaam mist voor een ideale gezondheid.
Lees ook
- Waarom een kat zich in dozen verstopt: een fort maken om aan stress te ontsnappen
- Waarom een hond zijn kop schuin houdt: vragen om een betere signaalkwaliteit
