We rechtvaardigen onze halfuurlijkse telefoontjes en berichtencontroles door ons zorgen te maken over het welzijn van onze partner.
Het masker van oprechte bezorgdheid verbergt vaak onze eigen onzekerheid en de behoefte om alles persoonlijk in de gaten te houden, aldus de correspondent van .
Psychologen trekken een duidelijke lijn: zorg is gericht op de behoeften van een ander, terwijl controle onze eigen angsten bevredigt. De constante vragen “Waar ben je?” en “Met wie ben je?” komen niet voort uit liefde, maar uit angst om de macht over de situatie en de relatie te verliezen.
Pixabay
De partner begint zich na verloop van tijd niet meer het voorwerp van aanbidding te voelen, maar de beklaagde, die zich voortdurend moet rechtvaardigen. Dit gedragspatroon vernietigt langzaam maar zeker het vertrouwen – het belangrijkste fundament van elke intimiteit.
In plaats van zich veilig te voelen, voelt de persoon alleen irritatie en een verlangen om zijn persoonlijke ruimte te verdedigen. Een gezinstherapeut uit Oefa merkt op dat de onderliggende oorzaak vaak het lage gevoel van eigenwaarde is van degene die de controle heeft: “Als ik niet op de hoogte ben van elke beweging van hem, betekent dit dat ik de situatie niet onder controle heb, en daarom kan ik hem verliezen.
Probeer jezelf eerlijk af te vragen: zijn je acties bedoeld om je partner steun te geven of om jezelf een denkbeeldige gemoedsrust te garanderen?Vertrouwen is de bereidheid om de vrijheid van je partner te accepteren, niet om hem of haar aan je ketting te leggen. Echte intimiteit is alleen mogelijk tussen twee vrije mensen, niet tussen een bewaker en een gevangene.
Lees ook
- Als financiële ruzies het echte gesprek vervangen: waar ruziën we echt over als we ruzie maken over geld
- Hoe je kunt stoppen met het overbrengen van werkstress naar je partner: de kunst van het veranderen van context
